در نحوه تصمیم‌گیری و اقدام دولت‌ها در صفحه شطرنج نظام بین‌الملل عناصر مختلفی اثرگذار است که یکی از این عوامل روابط خارجی آن‌ها با دیگر بازیگران این پهنه جهانی است. بر این اساس هر کشور با توجه به ائتلاف و پیمان‌های خارجی که در آن مشارکت دارد، برای خود منافعی تعریف کرده و در آن چارچوب عمل خواهد کرد. کره جنوبی در منتهی الیه جنوب شرق آسیا نیز یکی از متحدان دیرین ایالات متحده محسوب می‌شود. سئول که با همسایه شمالی خود خصومت دیرینه دارد موجودیت خود را در گرو داشتن یک رابطه تمام عیار با آمریکا حتی بدون ملاحظات انسانی و قانونی تعریف کرده است. این نوع نگاه در رابطه چشم بادامی‌ها با کشورمان نیز تأثیرات اساسی گذاشته است.  تجربه گذشته نشان داده که سئول با کوچک‌ترین اشاره واشنگتن در شیوه عمل خود با جمهوری اسلامی تغییراتی اعمال کرده است که به صفر رساندن میزان خرید نفت از جمهوری اسلامی و همچنین خروج زود هنگام شرکت‌های تجاری این کشور پس از تحریم‌های دونالد ترامپ علیه ایران گواه این مدعاست. به نظر می‌رسد در کنار عربستان سعودی، کره جنوبی را هم باید گاو شیرده دیگری برای آمریکا بنامیم. واشنگتن در دوره ترامپ برای جبران هزینه سنگین ادامه حضور نظامی ایالات متحده در کره، به یکباره خواستار دریافت ۵ میلیارد دلار از سئول شد؛ یعنی پنج برابر بیشتر از مبلغی که پیشتر پرداخت شده بود. در نهایت هم با تحمیل خواسته خود این باج هنگفت را از کره دریافت کرد. در حال حاضر هم سیاست واشنگتن این است که بر متحدان خود فشار وارد کند تا آن‌ها را بر علیه جمهوری اسلامی بسیج و ایران را وادار به کرنش کند. بازی اخیر بر سر پرداخت ۷ میلیارد دلار پول بلوکه شده ایران در بانک‌های کره جنوبی هم در این قالب قرار دارد. در حالی که عبدالناصر همتی رئیس بانک مرکزی چندی پیش از موافقت سئول برای پرداخت این بدهی خبر داده بود، اما کره این موضوع را به موافقت ایالات متحده مشروط کرد. در نهایت روز جمعه اعلام شد سئول تنها یک میلیارد دلار آن هم بابت خرید غذا و دارو به کانال مالی سوئیس واریز خواهد کرد.  به نظر می‌رسد سئول با توجه به تغییر مستأجر کاخ سفید متمایل به بهبود روابط با تهران و درنتیجه پرداخت بدهی‌اش است با این وجود هنوز در این زمینه منتظر چراغ سبز آمریکاست. در این شرایط لازم است تهران جدی‌تر عمل کند و پولش را پس بگیرد. جمهوری اسلامی ابزارهای قدرتمندی در اختیار دارد که می‌تواند در صورت ضرورت سئول را به این پرداخت بدهی وادار سازد. البته در گام نخست لازم بود این دقت بشود که بدهی کره به این میزان افزایش نیابد. اما حالا هم دیر نشده، موضوع تحریم کالاهای کره می‌تواند تأثیر جدی در تصمیم سئول بگذارد. دولت حتی تحریم کالاهای آمریکایی که در خصومت با کشورمان از هیچ چیزی کم نگذاشته را هم جدی نگرفته؛ تحریم کالاهای کره‌ای که بماند! این بر خلاف رفتار متقابل به عنوان یک اصل مهم در روابط بین الملل است. اگر ما خواهان جدیت کره در پرداخت پولمان هستیم لازم است در این باره کمی جدی‌تر عمل کنیم.